Warkòwniô kaszëbistë. Rozskacënczi w PCEN-ie. Gramatika na ùczbach kaszëbsczégò jazëka. Propozycja ćwiczeń ze słownikiem gramatyczno-ortograficznym

Gramatyka i ortografia kaszubska to prawdopodobnie jedne z najtrudniejszych obszarów edukacji kaszubskiej. Potrzeba dużo czasu, wytrwałości i co najważniejsze – systematyczności, aby opanować materiał gramatyczno-ortograficzny. Uczestnicy szkolenia dowiedzą się, jak uczyć gramatyki i ortografii, aby nie zanudzić nią uczniów oraz by miała ona wymiar funkcjonalny – służyła czemuś więcej niż tylko odmienianiu wyrazów w izolacji. Kursanci poznają różne typy ćwiczeń aktywizujących i operacyjnych w oparciu o nowo wydany Òrtograficzno-gramaticzny słowôrzk kaszëbsczégò jãzëka ze wskôzama pisënkù autorstwa Joanny Ginter i Dariusza Majkòwsczégò.

Warunki uzyskania zaświadczenia: 

obecność przez min. 80% czasu trwania spotkania.

Odniesienie do podstawy programowej: 

podstawa programowa:

Szkoły podstawowe (kl. IV–VIII)

II. 7) i III. 7) Uczeń zna i rozumie struktury prostych wypowiedzi i zasady ich tworzenia: określa w usłyszanych/czytanych tekstach części mowy, rodzaje gramatyczne, przypadki gramatyczne, osoby, czasy, tryby i strony, formy stopnia wyższego i najwyższego przymiotników i przysłówków, określa części zdania, równoważniki zdania, zdania pojedyncze i złożone.

IV. Uczeń: 3) w swojej wypowiedzi nie miesza słów z języka kaszubskiego i polskiego; 10) w wypowiedziach poprawnie artykułuje głoski kaszubskie oraz poprawnie realizuje procesy fonetyczne, które zaszły w kaszubszczyźnie; 11) stosuje poprawne formy wyrazów odmiennych; 12) poprawnie akcentuje wyrazy i stosuje właściwą intonację zdaniową; 13) stosuje równoważniki zdań, zdania pojedyncze oraz zdania współrzędnie i podrzędnie złożone.

V. Uczeń: 8) stosuje poprawne formy odmiennych części mowy; 9) stosuje poznane zasady ortograficzne i interpunkcyjne; 10) stosuje równoważniki zdań, zdania pojedyncze oraz zdania współrzędnie i podrzędnie złożone.

Szkoły ponadpodstawowe

II. Kształcenie językowe. Uczeń: 1) wykazuje się wiedzą z zakresu fonetyki, fleksji, słowotwórstwa i składni; 2) odnosi się z szacunkiem do lokalnych odmian języka regionalnego; 3) stosuje w tekście zasady ortografii i interpunkcji; 4) analizuje zdania złożone współrzędnie i podrzędnie, rozpoznaje równoważniki zdań; 5) rozpoznaje temat słowotwórczy i formant w wyrazach pochodnych i wskazuje funkcje formantów w nadawaniu znaczenia wyrazom pochodnym. W zakresie rozszerzonym: uczeń zna specyficzne właściwości języka w obrębie jego gramatyki.